Veel slachtoffers stuiten op onbegrip vanuit hun omgeving. Er zijn zelfs narcisten die therapeuten en rechters weten in te pakken, dus laat staan mensen in je omgeving. De narcist is toch immers niet goed voor je, dus beëindig de relatie. Of anderen zien niet wat er gebeurd, ze zien alleen de innemende, hulpvaardige, redelijke, soms zelfs charmante man. En de omgeving begrijpt niet of gelooft maar nauwelijks wat voor manipulaties er plaatsvinden. Logisch, ze zijn er immers vaak niet bij.
Als je de relatie beëindigd hebt, begrijpen ze niet waarom het je zoveel moeite kost om uit deze relatie te blijven. Hij is toch niet goed voor je, dus vergeet hem, ga verder met je leven en laat het los. Men snapt niet dat je in een web bent beland waar je vol ongeloof en twijfel inzit over wat er met je gebeurd is en waarin je jezelf nog maar net staande kunt houden. Juist hierdoor is het zo moeilijk om niet terug te gaan.
Wij mensen zijn geneigd om de ander te geloven als die iets zegt, ook al weten we rationeel gezien beter. Toch is er dan de hoop dat’ie dit keer wel is veranderd of gaat veranderen, de hoop op een betere toekomst samen enz. Hoe langer je in deze giftige relatie zit, hoe meer je jezelf kwijtraakt en uit je kracht komt, hoe minder kracht je ook hebt om de narcist weerstand te bieden. Zie het als zwemmen in de zee, in het begin ben je nog bestand tegen de golven, maar hoe langer je moet zwemmen, hoe meer kracht je verliest en hoe meer kracht de golven krijgen. En jij uiteindelijk zou kunnen verdrinken.
Zo kan het voelen na een relatie waarin narcistisch misbruik plaatsvindt. Hoe moet je dan vasthouden aan een boei als er geen boei meer is? Want je bent zelf de boei in je eigen leven, symbolisch gezien en je bent jezelf kwijt. Dat maakt het des te moeilijker om weerstand te bieden. En ben je geneigd weer "in zee" te gaan met de narcist. Begrijp goed: Je wilt niet de relatie met de narcist terug, je wilt de relatie met jezelf terug.
Hoe vreemd dit misschien ook mag klinken, juist de moeilijke relaties zijn de moeilijkste om los te laten. Waarom? Je hebt nooit de kans gehad om er iets van te maken voor je gevoel. Je leefde in een illusie. En je bent compleet jezelf kwijt en vergeten. Als je uit elkaar bent gegroeid en het werkt niet meer, heb je een "normale relatie" gehad en werkt het simpelweg niet meer.
In een destructieve relatie spelen twijfel, wanhoop en schuldgevoel een grote rol en zoek je als slachtoffer altijd naar hoe je het tóch voor mekaar kunt krijgen om er de juiste relatie van te maken of hoe je het had kunnen voorkomen en dus lever je meer en meer van jezelf in. Juist dat zorgt ervoor dat je emotioneel afhankelijk wordt van de ander en de relatie niet kunt beëindigen of keer op keer terug gaat. Je hebt er de kracht niet meer voor om nog voor jezelf te kiezen. En dit kan iedereen gebeuren.
Ook kan relatieverslaving een gevolg worden van een destructieve relatie. Hier ga ik in mijn coaching dieper op in.
Daarom is het zo belangrijk om met een ter zake kundige coach te praten, die begrijpt wat er bij je speelt en waar je doorheen gaat. Je hebt in deze moeilijke en zware periode steun nodig in plaats van onbegrip. Dit zorgt ervoor dat je je niet eenzaam gaat voelen, van je af kunt praten en weer in je eigen kracht kunt komen. Op jouw tijd en in jouw tempo. Niemand kan voor een ander bepalen hoe lang het verwerken van pijnlijke ervaringen en emoties duurt.
"Aan gevoel zit geen tijdslimiet", is een veelgebruikte uitspraak van mij.